“Ötekiler, ‘Onun için bir yapı kurun ve (orada hazırlayacağınız) kuvvetli ateşe atın onu!’ dediler. Böylece onu engellemek için bir plan kurdular; ama biz onları alta düşürdük.”
(Sâffât Sûresi-97,98)
Onlar tuzak kurup Hz. İbrahim’in ismini lekelemek istediler. Onun için binalar kurdular. Onu yakmaya giden süreçte uzunca bir zaman var. İlkin ikna etmeye caydırmaya çalıştılar.İkna edemeyince korkuttular. Onu büyük bir azabın beklediğini, mancınıkların hazırlandığı, büyük bir ateşin yakılacağını söylediler korkutmayı denediler. İbrahim BEN KORKMUYORUM dedi. Bir adım geri atmadı. Küçük yaşına rağmen bu işkencelerden korkmadı. Ben sizin eş koştuklarınızdan nasıl korkayım? Siz eş koşmaktan korkmuyorsunuz, ben eş koştuklarınızdan mı korkacağım? Siz de Allah'ı tanıyorsunuz ben de Allah'ı tanıyorum bunda hemfikiriz. Siz de diyorsunuz ki Allah putların da sahibi. Ama putlar ara işi görürler diyorsunuz.
Sonunda İbrahim’i ateşe attılar.
Cenâb-ı Hâk ateşe dedi ki “OL!”Serinlik ol esenlik ol. Ve İbrahim’e bir şey olmadı. “Onları dibe düşürdük sefil eyledik, İbrahimi yükselttik.” İbrahim oradan çıkınca bütün hazırlık tersine döndü. İbrahim’in tanrısı İbrahim’i korudu, bu bilgi dilden dile herkese ulaştı. İbrahim’i tutmanın sisteme iyice zarar vereceğini takdir ettiler. İbrahim’i salıverdiler. Çünkü o muazzam ateşten kurtulması demek onun son derece güçlü bir el tarafından korunması demek. O muazzam ateşin içinden hiç bir yeri yanmamış olarak bir çocuk çıkıp gelince o zaman dediler ki İBRAHİM GİTSİN. Ve İbrahim dedi ki BEN GİDİYORUM. Sizin işiniz bitti , ben mesajımı verdim. İbrahim aleyhisselam bir yerde duran biri değil. İbrahim aleyhisselam bir gezgin. İbrahim aleyhisselam hicret eden yola çıkan birisi. Sorumluluk hisseden birisi. Nereye gidiyorsun dendiğinde BEN RABBİME GİDİYORUM diyen birisi.
Prof. Dr. Halis Aydemir
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder