Cenâb-ı Hâkk’ı tanıyıp, takdir edip ve sevip, hayatı O’nun adına yaşayacakken; insanların çoğu zaman nankörlük edip, farkındalığını öldürüp, elinde olmayanlar üzerinden belki de suçlayarak anıyor O’nu:
—Ya işte biz gariban ailede doğduk.
—Her şeyi kendimiz yaptık da bugünlere bile ancak gelebildik.
—Ne ailelerde doğanlar var ama baksan onlara yine de “şuyum yok buyum yok” derler.
Cenâb-ı Hâkk’ı suçlar bir durumdayız. Nimetleri yok saymak, bizi Cenâb-ı Hâkk’a karşı nankör kılıyor.
Kur’an-ı Kerîm’de nice ayette Cenâb-ı Hâk “Farkına Varın!!!” der.
Süreçte, Cenâb-ı Hâkk’ın bize olan nimetlerini hep azımsar bir KÖRLÜK İÇERİSİNDEYİZ. Bu, bizim farkındalığımız dediğimiz meselede, yanlış bir yolda olduğumuzun çok açık bir göstergesidir. Böyle bir körlüğü evlatlarımız bize karşı yapsa tepki koyarız, kızarız, harçlık da vermeyiz. Belki çalıştırırız. “Bir yerde çalışsın ki farkında varsın!” dediğimiz olur.
Cenâb-ı Hâk bize onu da yapıyor. Artık iyice körelmiş, böyle yaparsa bu körlük ile kapanıp gidecek olan farkındalığımızı açmak için yeri geliyor Allah azze ve celle de bizi uyarıyor.
Allah azze ve celle kulundan kolay vazgeçmez. Dolayısıyla kuluna farkındalığını tekrardan kazandırmak için gerekirse bir tane tokat vurur. Bu da O’nun rahmetinin tezahürüdür.
Prof. Dr. Halis AYDEMİR
(Gençlerle Söyleşi-1’den Kesitler Bursa/4.Ekim.2019)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder