Allah azze ve celle emrediyorsa işin içerisinde başka bir iş var demektir. Cenâb-ı Hâk bir şeyi kulunun şerrine, kötülüğüne, zararına emretmez. Allah miskale zerre zulmetmez! Cenâb-ı Hâkk’a tam bir güvenimiz var. Allah bizi hayatımızın hangi mecrasında yoklarsa yoklasın, bu bize ne kadar zor,ağır gelirse gelsin bu çabayı, bu güveni Cenâb-ı Hâkk’a sergilemeye artık hazırız. Tavaftan say’a çıkarken böyle çıkıyoruz. “Artık hazırım ya Rabbi. Sensin gökleri ve yeri var eden. Sana güvenmeyeceğim de kime güveneceğim?! Şeytan benim kötülüğümü istiyor” Biz buna Allah azze ve celle hakkındaki zannımız diyoruz. “Benim Rabbim iyi. Bana bu kadar zorluk yaşatıyor. Var bunun bir hikmeti. Bu işin ucunda bir şey çıkacak. Ben Allah’a güvenimi sürdürüyorum. O beni zâyi etmez. Rabbim beni yokluyor. Buradan beni daha yüksek bir mertebeye yükseltecek. Benim sebatımı, benim zâtına karşı güvenimi ortaya çıkarmak istiyor.” Hz.Hacer böyle dediği için Cenâb-ı Hâk onun teslimiyetini ölümsüzleştirdi.
Bir kimse Allah’a (cc) güvenirse Allah (cc) ona bir kapı açar. Bu Hz.Hacer’in yaşadığının formülü.
Allah (cc) bir kapı elbette açacak. Ama bütün koşullar hiçbir kapı yokmuş gibi görünüyor? Allah (cc) ona hiç hesap etmediği bir yerden rızık verir.
Prof. Dr. Halis AYDEMİR
İrşâd Sohbetleri 6’dan Kesitler
Mekke/Haziran 2023
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder