Allah azze ve celleye doğru adım atmamanın önündeki engel görememek değildi, bilgi eksikliği değildi. Dün de değildi, orta çağda da değildi, Hz Nuh’un (as) zamanında da değildi. Adım atmamanın önündeki engel insanın Yaratıcı’yı itiraf etmek hususundaki büyüklenmesi. O’nun (cc) büyüklüğünü dile getirip O’na (cc) saygı duymaktan kaçınması, kendisinin büyüklenmesi. O yüzden Allah azze ve celle hep Hz Adem (as) ile İblis’i anlatır. Söz dinlemeyen İblis niçin Cenâb-ı Hakk’a secde etmedi? Çünkü İblis “Benim Adem’e secde etmem gerekmez. Onu topraktan yarattın beni ateşten” dedi, Cenâb-ı Hakk’a diklendi.
Sahibe boyun eğmekten uzak duran kişinin engeli ne geçmişte eksik bilgiydi, ne bugün eksik bilgidir. Dünün kafirleri de bilgi eksikliğinden kafir kalmadılar; bugünküler de bilgi çokluğundan gördüğünüz gibi Mü’min olmuyorlar!
‘Hani, meleklere, “Âdem’e secde edin” demiştik. İblîs’in dışında hepsi secde ettiler. İblîs, “Ben, çamurdan yarattığın kimseye secde eder miyim!” dedi. Ve ekledi: “Şu benden üstün kıldığına bak! Yemin ederim ki eğer beni kıyamete kadar yaşatırsan, az bir kısmı dışında, onun neslini peşime takacağım!”’ (İsra Sûresi-61,62)
Hfz. Prof. Dr. Halis AYDEMİR
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder