Tutkunun Kölesi Olma

  İnsanlardan öylesi var ki bazı şeyleri sevip ve onları Cenab-ı Hakk’a denk görüyorlar. Onları Allah'ı sever gibi seviyorlar.

  “Kadınlara, oğullara, kantar kantar altın ve gümüşe, nişanlı atlar ve develere, ekinlere karşı aşırı sevgi beslemek insanlara güzel gösterilmiştir. Bunlar dünya hayatının nimetleridir, oysa gidilecek yerin güzeli Allah katındadır.” (Âli İmran-14)

  Bunlara dair kişinin belli bir sevgisi vardır ve bu sevgiyle onlara bağlanır, bu sevgileriyle mutlu olur veya bu sevgilerin eksilmesinden ötürü hüzne boğulur.. Hepsinin yokluğunda insana  belli ölçüde depresif etkileri vardır. Ama irademiz, akleden yanımız bunların hepsinin üzerindedir. Akleden yanımızı işletirsek, irademizi devrede tutarsak hepsini yönetebiliriz ve sevgimizin istikametini de istediğimiz yöne çevirebiliriz. Eğer bunu yapmazsak ne olur? O zaman  güdülenen bir varlığa döneriz, bu bizi köleleştirir. Gün gelir bir erkeğin yahut kızın kölesi, gün gelir bir işin, malın, arkadaşın kölesi, gün gelir başka bir sevdanın, tutkunun kölesi halinde yol alırız ki hiçbir zaman kendimiz olamayız.

Prof. Dr. Hfz. Halis AYDEMİR