Süleyman aleyhisselamı Yahudiler hiç sevmezdi, ona husumet beslerlerdi. Çünkü ondan imtiyaz bekliyorlardı ama göremediler.
Süleyman aleyhisselam Allah azze ve celleden aldığı vahiyler doğrultusunda insanlara adil muamele ederdi. Süleyman aleyhisselâm'dan hoşlanmayan Yahudilerin başına Allah azze ve celle şeytanları gönderdi.
Zaten Allah’ın sünneti hep böyledir, hakka, adalete razı olmayanlara, doğruyla ikna olmayanlara şeytanı musallat eder.
Ve Yahudiler Süleyman aleyhisselâma iftira atmaya başladılar ve ona sihirbaz dediler.
Siyonist Yahudiler öyle bir ırkçı ki, onları ayrıcalıklı ve seçkin görmeyeni Allah’ın elçisi bile olsa kabul etmiyorlar. (Bu, din merkezli değil kavmiyetçi merkezli bir yaklaşımdır. Din kavmiyetçilik ekseninde ele alınır.)
“Biz de sizin gibi bir beşeriz. Her şeyi yaratan Allah’ın sade basit kullarıyız.” diyen Peygamberlerimiz kendilerini dahi ayrıcalıklı takdim etmemişken, nasıl kalkarlar da kendi kavimlerini ayrıcalıklı görürler?!
Hz.Süleyman aleyhisselam:
“Rabbim” dedi, “Beni bağışla; benden sonra hiç kimsenin ulaşamayacağı bir hükümranlık ver bana." (Sâd Suresi - 35)
Bu ayetten de anlıyoruz ki kulun yaradandan mülk ve varlık istemesi sakıncalı bir durum değildir. Süleyman aleyhisselam, “Ben malı Rabbimi hatırlattığı için, onun zikrinden dolayı çok seviyorum” diyor.
O ne zaman bir nimetle karşılaşsa bunu Allah’tan biliyordu. Bunun o kadar şuurundaydı ki kimin elinde ne görse “Allah’tandır” diyordu. Hiç bir zaman o nimetin Allah'tan başka birinden olabileceğine asla ihtimal vermezdi. (Rabbim bana hala nimet gönderiyor, beni sınıyor, hala şükredecek miyim yoksa onu unutacak mıyım?)
Süleyman aleyhisselam Sebe melikesinin tahtını cinlerin çarçabuk getirdiğini görünce; Bu Rabbimin fazlındandır, bu sizin yaptığınız bir şey değil, demiştir. Bu benim de hükümdarlığımın neticesi değil. (Yani Firavun gibi böbürlenmedi. Emredeceksin hemen gelecek hükümdar dediğin böyle olur, demedi.)
Cenâb-ı Hâkk’ın sünnetinde şükredenlerin nimetini artırmak vardır: “Şükrederseniz muhakkak artıracağım.”
Siz, size nimet gönderdikçe bunu Rabbim gönderiyor diye tanıyıp, göndereni hatırda tutarsanız, mala ilginiz onu gönderene olan sevginiz neticesinde olmazsa, mala olan eğiliminiz doğrudan bir sevgiye dönüşürse, artık esas amacınız mal olursa o zaman küfür olur, malla olan imtihanınız hüsrana döner.
Süleyman aleyhisselam buna güzel örnektir. Zenginliği ayeti kerimelerde geçiyor. Hem mala ilgi duyan, erişen, hem malla gücü yaşayan hem de bunu Allah’tan bilen biri.
Cenab-ı Hak Kuranı Kerîm’de Hz Süleyman’ı övmektedir: “Ne güzel kuldur Süleyman.” (Sâd Sûresi-30)
Hz Süleyman’ın ilgi duyduğu mallardan öne çıkanı saf kan atlardır. Onun huzuruna bu türden saf kan atlar getirildi. Görünce “Rabbimi hatırlattığı için ben bu mala ilgi, sevgi duyuyorum.” dedi.
Prof. Dr. Halis Aydemir
Se’Be Sûresi Tefsirinden
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder